ประเทศไทยมีค่าเฉลี่ยระดับน้ำทะเลสัมพัทธ์ ใน พ.ศ. 2565 ที่ตรวจวัด ณ สถานีเกาะหลัก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ สูงกว่าระดับทะเลปานกลาง[1] 0.25 เมตร สูงกว่า พ.ศ. 2564 และมีค่าเฉลี่ยระดับน้ำทะเลสัมพัทธ์ที่ตรวจวัด ณ สถานีเกาะตะเภาน้อย จังหวัดภูเก็ต ต่ำกว่าระดับทะเลปานกลาง 0.03 เมตร ซึ่งไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับ พ.ศ. 2564 ทั้งนี้ เมื่อพิจารณาในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา พบว่า ค่าเฉลี่ยระดับน้ำทะเลสัมพัทธ์ ณ สถานีเกาะหลัก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และสถานีเกาะตะเภาน้อย จังหวัดภูเก็ต มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเล็กน้อย  (กรมอุทกศาสตร์, 2566)

[1] ระดับทะเลปานกลาง (Mean Sea Level) หมายถึง ความสูงเฉลี่ยของระดับผิวน้ำทะเล ที่ตรวจวัดได้จากอาการน้ำขึ้นน้ำลง ณ สถานีวัดระดับน้ำแห่งใดแห่งหนึ่งเป็นระยะเวลานาน สำหรับประเทศไทย ใช้ค่าระดับของเกาะหลัก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ที่ความสูง 0 เมตร (ศูนย์เมตร) เป็นค่าระดับทะเลปานกลาง สำหรับเป็นข้อมูลอ้างอิงทางระดับ เพื่อบอกความสูงต่ำของระดับต่าง ๆ เช่น พื้นดิน ภูเขา อาคารบ้านเรือน ระดับน้ำ สะพาน และวัตถุอื่น ๆ (สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2550 : พจนานุกรมศัพท์อุทกศาสตร์ 2560)